Ik adem...

Ik open LinkedIn en zie de ene na de andere verschijnen op mijn tijdlijn. Lijstjes. Over wat we geleerd hebben dit jaar. Over plannen voor het nieuwe jaar. Ik lees, voel, begrijp. Maar zelf een lijstje maken, lukt me niet. Om de simpele reden dat ik daar nu niet ben, op die plek. Ik zit ergens diep in mezelf, waar het warm en zacht en stil is. Waar ik me nestel in wat ik nog niet begrijp, wat zich nog niet toont. Waar tijd relatief is, waar niets beweegt en alles in beweging is.

Van op die plek adem ik. Leef ik de vragen. Ontmoet ik jou. En ik vertrouw erop - op sommige dagen meer dan andere - dat, wanneer de tijd rijp is, wat we hier aanraken zijn weg zal vinden naar het licht.

Adem je mee?