Foto: Wouter Van Vooren
Wie is Stien?
Voor wie houdt van verhalen
Woensdagochtend, 26 april 1989. Veertien was ik. Een eigenzinnig, hoog sensitief en mondig achterkomertje in een gezin van vier, een onzekere tiener die zichzelf na een verhuis en een paar jaar van zware pesterijen volop aan het zoeken was. [lees hier verder]
En hier zijn de feiten
Creatief ruimte maken voor echte verbinding is de rode draad in de vele rollen die ik opneem: van artistieke duizendpoot* en ritueelbegeleider tot dagvoorzitter, van facilitator en sparring partner tot embodiment coach.
Ik kan bogen op 2 decennia ervaring als facilitator en trainer in organisaties en maatschappelijke projecten, meer dan 10 jaar ervaring in de podiumkunsten en een intens persoonlijk levenslang traject naar meer embodiment dat zich in 2023 vertaalde in een certificaat als Embodiment Coach. Een unieke combinatie van tools en expertise dus, een rugzak waar ik met plezier datgene uit tover wat nodig is.
[Wat er precies in mijn valieske zit, lees je hier.
Ik richtte in mijn thuisbasis Brussel samen met mijn Franstalige partner het sociaal geëngageerde theatergezelschap Compagnie Tisserin op en lig mee aan de basis van de burgerbeweging We have the choice, ontstaan vlak na de aanslagen in Brussel en Zaventem in 2016.
Ik woon in Schaarbeek met mijn spiegelende geliefde en wijze plus-dochter, met wie ik zo vaak als het kan de natuur in trek. Geef me een bos en ik smelt. Het brengt me de rust die ik nodig heb. Tegelijk hou ik van de vele verhalen die een stad te bieden heeft. Uiteenlopende werelden die mooi samenvallen in ons kalme achterhuis in grootstad Brussel, waar we uitzicht hebben op een gigantische lindeboom. Kom gerust eens langs, we organiseren er regelmatig ook huisconcerten.
Je maakt me blij met een mooie uitdrukking of grappig woordspel, een warm, wijs, en diepgaand gesprek bij een kopje koffie of een wandeling in de natuur, muziek die raakt, een hart dat zich opent, een vleugje magie en mysterie, en simpele, praktische oplossingen. Noem me gerust een pragmatische poëet.
Meer informatie over mijn professionele achtergrond kan je ook terugvinden op LinkedIn
In mijn valieske
Jaaropleidingen, Trainingen, workshops, seminaries,
intervisies & stages
Certified Embodiment Coach & Facilitator met Mark Walsh, Présence & Leadership Level 1 & 2 met Pierre Goirand, SPA Game Host (Burn-out Prevention), Deep Democracy, Leaning into conflict, Art of Hosting and Harvesting Conversations that matter / Participatory Leadership, Teamontwikkeling, Theory U, Systeemopstellingen, Cirkelwerk, Open Space Technology, Future Search, Multiparty Mediation, Change journey, Creativiteit en Innovatie, Oplossingsgericht denken, communiceren en werken
Singer-Songwriting, Storytelling, Voordracht, Theater (regie & vertolkend acteur), Clowning, Ukulele, Creatief Schrijven, Sjamanisme & (Corporate) Rituelen, Meditatie & Mindfulness, Hart Coherentie, Gene Keys, Human Design, Advaita Vedanta & Satsang. Reiki, Quantum Touch, Intuïtieve Ontwikkeling
Academisch Coach
Academy for Coaching & Counselling
Licencie Germaanse Talen, Postgraduaat Culturele Studies (Theaterwetenschappen)
KU Leuven
Woensdagochtend, 26 april 1989. Veertien was ik. Een eigenzinnig, hoog-sensitief, mondig achterkomertje in een gezin van vier, een onzekere tiener die zichzelf na een verhuis en een paar jaar van zware pesterijen volop aan het zoeken was.
Mijn oudste zus en ik zaten op een bankje in de binnentuin van het ziekenhuis toen ze me het nieuws vertelde: mama zou niet meer beter worden. Ik mocht die dag nog kort afscheid nemen, twee dagen later was ze er niet meer. Ik was in shock. Verloor alle contact met lijf en emoties. In de tijd en context van toen stond zwijgen over wat moeilijk en pijnlijk was hoger aangeschreven dan delen en verbinden. Dus zwegen we. Thuis. Op school. In sociale contexten. Samen met mijn moeder begroef ik grote delen van mezelf en volgde de eenzame weg van het hoofd. Ik werd een meester in het bedwingen van tranen en het negeren van pijn en ongemak. Ik was tot de conclusie gekomen dat het gras ieder moment van onder je voeten weggemaaid kon worden en geen mens wist hoe daarmee om te gaan. Dus zette ik me schrap. Maar het leven sloeg bres na bres in het pantser rond mijn hart, met als orgelpunt een oorverdovende wake-up call in 2011. Mijn eigen zieke lichaam zette me op een nieuw pad, en leidde me zonder boe of ba mijn comfortzone uit, de creatieve ruimte in. Met vallen en opstaan leerde ik hoe ik anders om kon gaan met pijn, verlies, angst en tegenslag, hoe ik krachtig kwetsbaar kon zijn, ik leerde paradoxen omarmen en telkens opnieuw in verbinding gaan, met mijn héle gehavende lijf. Ik leerde en leer nog steeds. De creatieve ruimte is mijn levenslange dojo*. Vanuit die plek wil ik er alles aan doen om meer open-hartigheid en verbinding te brengen in de systemen waar we deel van uitmaken. Zodat pantseren en zich wapenen niet meer onze enige optie moet zijn.
Ik neem zoals iedereen tal van rollen op in verschillende systemen, privé en in het werkveld. Maar ik beschouw me in de allereerste plaats een mens die te midden van alle turbulentie in de wereld en in het leven met open hart wil blijven voelen en verbinden, vloeien en groeien, en daar anderen in wil meenemen. De systemen waar we deel van uitmaken, slagen er veel te vaak niet in om de ruimte te creëren die nodig is om met intense gevoelens en ingrijpende gebeurtenissen om te gaan. Pijnlijk en energievretend, want in onze diep-menselijke pogingen om ons te wapenen tegen emotie, pijn, conflict, uitputting en verlies, verandering en schokkende evenementen, pantseren we ons hart en boeten we in aan verbinding met onszelf, met anderen en paradoxaal genoeg ook met ons al even diep-menselijke vermogen om vloeibaar om te gaan met wat ons overkomt.
Wat mij helpt om het hart ontwapenend open te houden, is ruimte creëren om anders naar de dingen te kijken. Vanuit een plek waar ik verwonderend vertraag. Mijn lichaam laat spreken. Dieper luister en bevraag. Tot expressie breng wat moeilijk te vatten is. Paradoxen verken. Speel met licht én donker, met diepgang en met humor. Rituelen bedenk en uitvoer. Ik noem het "de creatieve ruimte" omdat poëzie, muziek, theater, clowning en andere artistieke vormen van expressie me daar moeiteloos naartoe brengen... En wanneer ik anderen meeneem naar deze dimensie, zie ik wonderlijke dingen gebeuren.
Het is verdomd moeilijk soms. Zoveel pijn in de wereld. In ons leven. Zoveel onverwachte gebeurtenissen. Verdwijnen achter een harnas lijkt soms de enige redelijke keuze. En ik zie om me heen dat ik daar niet alleen in ben. Maar ik heb ook het geluk gehad dat ik mensen heb ontmoet die me de weg wezen naar een andere manier van in het leven staan. Mensen die hun creatieve ruimte met me deelden en me zo uitnodigden om die ruimte in mezelf te verkennen. Hun schittering deden mijn ogen weer schitteren, en dankzij hen kan ik die schittering telkens opnieuw in mezelf vinden.
Daarom creëer ik met hart en ziel interventies en begeleid ik groepen op plekken waar het nodig is. Muzikaal. Theatraal. Poëtisch én pragmatisch. Embodied en gebaseerd op solide kennis en wijsheid. Vanuit mijn creatieve achtergrond én mijn decennia lange ervaring als trainer en facilitator van leer- en verandertrajecten in profit en non-profit organisaties. Opgeleid en gecoacht door een hele rits aan fantastische leraren, mentoren, meesters en rolmodellen: I stand on the shoulders of giants.
Met deze interventies nodig ik je uit om samen de creatieve ruimte te openen. Om samen vanuit die andere plek naar onze uitdagingen te kijken én effectief iets te doen bewegen in mijn, jouw, onze realiteit. Zodat we kunnen groeien en schitteren, als mens en als mensheid.
* Een dojo is een Japanse term die verwijst naar een trainingsruimte of zaal voor vechtsporten zoals karate, judo of aikido. Het woord "dojo" betekent letterlijk "plaats van de weg" of "plaats van de discipline" en wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar een specifieke plaats waar mensen samenkomen om te trainen en te leren.