Toen Liselotte Baeijaert, Anton Stellamans, Chris Aertsen en Lily Deforce me vroegen om een ritueel vorm te geven voor ILFARO en Land aan Zee in de HEERLIJCKYT VAN ELSMEREN, maakte mijn hart een sprongetje. Een organisatie die ervoor kiest om bewust even stil te staan bij een grote verandering - Liselotte, een van de stichters van Ilfaro, slaat na 15 jaar een nieuw pad in - dat is op zich al fantastisch. En toen moest het beste nog komen.

Chris en ik ontmoetten elkaar enkele maanden geleden op een regenachtige dag in een Brussels park, om het samen te hebben over dit moment. We belandden al snel in een gezellig koffiehuis en met een kop thee en een guilty pleasure taartje voor ons, vertelde ze me hoe zij, Liselotte, Anton en Lily naar dit moment keken. Mijn ogen gingen ervan blinken. Voor hen ging het over danken én vooruitkijken. Geen deuren die dichtgaan, maar wegen die elkaar kruisen. Geen definitief afscheid, maar een diepe verbinding die alles blijft dragen, waar ieders pad ook heen leidt. Iets nieuws op een stevig fundament van vriendschap. Zwermen van vogels die elkaar blijven kruisen. En dit alles wilden ze vieren, samen met de vele mensen die bijdroegen aan dit levende, warme, gezellige, inspirerende web waar alles aan alles raakt. Zoals Jeroen Brouwers zo schoon zei: Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt.

Dat netwerk, die zwermen zichtbaar maken, dat kruisen en inspireren op een gebalde manier ervaren, en de dankbaarheid hiervoor samen beleven, dat is waar dit ritueel iedereen toe uitnodigde.

Een landend moment van stilstaan en reflectie, en dan uitzwermen en connecteren met een veer en een kaartje met een persoonlijke boodschap in de hand, op de tonen van een lied geschreven op maat van deze mensen, deze gelegenheid... Eenvoudig en doeltreffend: het web was meer dan voelbaar. Heerlijk om te begeleiden en te beleven samen met mijn muzikale kompaan in hart en ziel, en super celliste Renke Van Impe.

Zie ons hier samen zingen in de tuin van Jos en Stien, samen met dertig genodigden die op vraag van de kinderen hun kelen smeerden en onder begeleiding van mij en gitarist Bert Candries de zomer inzingen. Een tuin, hapjes en drankjes, tien leuke Nederlandstalige nummers en enkele teksten op maat, een leuke opwarming en af en toe een vrolijke kwinkslag, meer was er niet nodig voor een heerlijk verbindend moment! 

Verwelkomende muziek in de ochtend, een cello sound bath en een korte workshop harmoniseren met de stem, om te eindigen met een geimproviseerd ritueel op maat van de dag, dat was STI.LL op de inspiratiedag Embodied Leadership in Den Haag, in samenwerking met Ardis en Embodied Change Institute. Heerlijk en een absolute meerwaarde, was het unanieme oordeel!

Dit zijn Gil en Hans. Zoals je ziet aan de lichtvlek in het beeld is dit geen digitale foto, maar een foto van een echte foto! Zij trouwden namelijk in 2012, en vroegen me toen om hun ceremonie te co-begeleiden met Erik, een andere dierbare vriend van hen. Het werd een prachtige dag, en meteen ook de eerste huwelijksceremonie die ik ooit begeleidde. Sindsdien volgden er nog vele, en elk ervan was uniek. Geen regels, wel samen co-creëren.

Ik zie het als momenten waarop we als gemeenschap de tijd nemen om iets waardevols met elkaar te delen. Iets wat niet tastbaar is, maar waar we zoveel behoefte aan hebben. Liefde. Wijsheid. Humor. Levenskracht.

Dat lukt alleen maar wanneer de ceremonie helemaal aansluit bij het unieke verhaal van hen om wie het allemaal draait. Daarom is iedere ceremonie per definitie anders.

Zie je dit strijkersorkest stralen? Net voor de dirigent teken geeft om te beginnen, hebben ze 'hun licht' aangestoken. Licht met de 'L' van L.A.P.P., het acroniem dat ik samen met hen heb verkend tijdens twee korte workshops podium-presence in het kader van de strijkersdag georganiseerd door de Akademie voor Podiumkunsten in Overijse. Zo leuk om met jong en oud aan de slag te gaan!

De kleine Johanna kwam na het concert naar me toe gehuppeld: het heeft geholpen hoor, jouw advies, mijn lampje was aan! Ook de doorwinterde performers in het gezelschap waren opgetogen: fijn om terug even contact te maken met de essentie, de verbinding met onszelf, ons instrument en het publiek.

Le grand Silence is een lied van STI.LL dat ik schreef naar aanleiding van het overlijden van een prachtkerel van 33, anderhalf jaar nadat ik de huwelijksceremonie had begeleid voor hem en zijn allerliefste.

​

Ik begeleidde op hun vraag ook de afscheidsviering, en zong dit lied. Elk jaar opnieuw wordt het afgespeeld op zijn verjaardag, wanneer vrienden en familie samen komen om op hem te klinken en het leven te vieren. 

​

Ik zing het nog steeds op concerten en in andere afscheidsvieringen.

​

Je kan het hier beluisteren

​

​

Toen de voormalige dirigent van Brassband Euterpe uit Merchtem me op een blauwe maandag in zijn muziekwinkel met een twinkel in zijn ogen vroeg of ik toevallig kon presenteren, en ook iets in het Engels kon voorlezen - ik kende de man van haar noch pluimen - heb ik niet lang getwijfeld. "Ja hoor, wat had u in gedachten?" Het was het begin van een jarenlange samenwerking, ik presenteerde tal van Euterpe's concerten en zong elke keer ook een stukje mee. Dat ik poëzie en verbindende boodschappen verweefde in alles wat ik deed, werd door het publiek gesmaakt: meer dan eens kwamen mensen me nadien warm bedanken. En ik genoot al even hard mee!

Een nauwe band hebben ze, die twee. Soms iets té nauw. Daarom wilden ze graag een ritueel: iets met de navelstreng doorknippen en elk hun eigen pad mogen gaan, in open en gezonde verbinding. Het werd een co-creatief pareltje. Met een lied op maat gemaakt voor hen. 

Dit is een foto van Antoine. Hij contacteerde me een jaar voor zijn overlijden: of ik hem wou ondersteunen in zijn proces van afscheid nemen... Dat resulteerde in een paar mooie gesprekken, een STI.LL concert waar hij zijn gezin, familie en vrienden mee naartoe nam en het voorbereiden van zijn afscheidsritueel samen met zijn vrouw en vrienden. STI.LL speelde er verschillende nummers, met teksten op zijn lijf geschreven. Want Antoine, die inspireerde. En inspireert. Een maand voor zijn heengaan, stampte hij nog de vzw 'Lust for Life' uit de grond, ondersteund door zijn prachtvrouw, kinderen en vrienden. Zijn foto's worden er verkocht voor het goede doel. De titel alleen al spreekt boekdelen over wie hij was. Zo dankbaar dat hij op mijn pad kwam. 

Elk jaar in de maand november organiseert de VUB een moment van herdenking bij het monument van troost, een prachtig beeldhouwwerk op hun campus. In 2022 mocht STI.LL dit mooie, ingetogen moment inlijsten en al wie er was warm omhelzen met woord en muziek. 

De voorbije jaren maakte ik regelmatig mijn opwachting als dichter en liedjesschrijver bij  Tweeperenboom, een coöperatie van doorbraakarchitecten én een mooie vergaderlocatie op het kerkplein van Winksele. Zowel online als ter plekke. Een van mijn gedichten siert er zelfs een vensterraam! (even verder scrollen en je vindt het)

Voor hun doorbraakrapport 2022 schreef ik twee gedichten, een ervan instant, gebaseerd op input uit een filosofie workshop met kinderen, het andere, DA-T, een dag later, met woorden van het team als bouwstenen. "Ik kreeg er even kippenvel van", was een van de vele dankbare reacties. Missie geslaagd.

Bij Tweeperenboom sta ik op het venster. Hoe heerlijk is dat! En intussen is de kerk al helemaal uit de steigers. 

Aanloophuis Poco Loco bestond 20 jaar. Tijd voor een groot feest! Een denkdag in Open Space format, gefaciliteerd door Stien met collega An Van Damme. En op het eind een eigen Poco Loco lied op basis van de woorden van de deelnemers, met als extra zanger de galm van de Gentse kerk waarin we samen kwamen. Om het met de woorden van een van de deelnemers te zeggen: dit is een hit! Er werd alvast lustig meegezongen!

Sibiu, Roemenië. 2019. Een bijeenkomst georganiseerd door de EU, bijgewoond door 600 jongeren en EU functionarissen uit heel Europa, inclusief voormalig Eurocommissaris Marianne Thyssen. Ik mocht de zaal 's morgens opwarmen. Met een korte embodiment oefening om hoofd, hart en buik wakker te maken. (Ja hoor, ook mevrouw Thyssen deed mee) en een shout- along-poem: "We do exist"! Kijk maar, het is gefilmd.

Meet Guh-Ug, mijn clown. Hier aan het werk bij een groep practitioners van Participatief Leiderschap in de Europese Instellingen. Niet om de clown uit te hangen, maar om samen te leren van dit aandoenlijke, wijze en wonderlijke archetype. 

Vandaag begeleid ik onder meer samen met meester clown Bart Walter van Clownsense workshops Clowning voor Leiders in organisaties. In deze blog lees je meer hierover - vanuit de ogen van een deelnemer:

Ontdekkingsreis in leiderschap: Clowning

Ik mis je, een project in samenwerking met o.m. het Masereelsfonds Elsene en GC Elzenhof, wou een lichtje zijn in de duisternis, en al wie hier nood aan heeft de kans bieden om te verbinden met anderen, om verdriet over afscheid te delen en er zo waar het kan wat meer gesterkt en getroost uit te komen. EIk co-faciliteerde een schrijfatelier, een verstillende cirkel en gaf een concert-voorstelling met STI.LL, waarbij ik ook teksten uit het schrijfatelier gebruikte. Dit alles in 3 talen: Nederlands, Frans en Engels. 

Het theaterproject Zwarte Gaten/Trous Noirs ontstond uit een samenwerking met den Teirling, een dagactiviteitencentrum voor mensen met een psychische kwetsbaarheid in Elsene. Leden van den Teirling en andere amateur acteurs vonden elkaar over etiketten heen in een co-creatief proces. Ik schreef en regisseerde het stuk in co-creatie met begeleider Koen Daems en de acteurs zelf. "Zo mooi om te zien hoe iedereen zichzelf heeft overtroffen" zei Koen nadien. Ik kan het niet beter verwoorden. Een stuk schrijven op maat van wie voor me staat. Samen repeteren, overleggen, creëren. En op die manier evolueren en met elkaar verbinden. Daar teken ik voor. Ik droom ervan dit te doen voor een team of leiders in een ontwikkeltraject. Het bedrijf dat dit aandurft, krijgt van mij alvast een staande ovatie!

Het team van het Brusselse bureau Origin Architects and Engineers spreekt nog steeds over hun Origin dag van enkele jaren geleden.  Vier halve dagen intense individuele stemsessies in kleine groepen. Revelaties. Confrontaties. Doorbraken. Daarna een dag samen werken aan het team en eindigen met een lied op maat. "Do you hear our people sing, singing the song of Origin". Wij hebben het gehoord, luid en duidelijk. Zij die er toen bij waren, zingen het nu nog. En wie er nieuw is bijgekomen, leert het zingen. Van verbinding gesproken! 

In samenwerking met sopraan, stem- en zangcoach Martine Reyners.