Aanbod

Toen Liselotte Baeijaert, Anton Stellamans, Chris Aertsen en Lily Deforce me vroegen om een ritueel vorm te geven voor ILFARO en Land aan Zee in de HEERLIJCKYT VAN ELSMEREN, maakte mijn hart een sprongetje. Een organisatie die ervoor kiest om bewust even stil te staan bij een grote verandering - Liselotte, een van de stichters van Ilfaro, slaat na 15 jaar een nieuw pad in - dat is op zich al fantastisch. En toen moest het beste nog komen.

Chris en ik ontmoetten elkaar enkele maanden geleden op een regenachtige dag in een Brussels park, om het samen te hebben over dit moment. We belandden al snel in een gezellig koffiehuis en met een kop thee en een guilty pleasure taartje voor ons, vertelde ze me hoe zij, Liselotte, Anton en Lily naar dit moment keken. Mijn ogen gingen ervan blinken. Voor hen ging het over danken én vooruitkijken. Geen deuren die dichtgaan, maar wegen die elkaar kruisen. Geen definitief afscheid, maar een diepe verbinding die alles blijft dragen, waar ieders pad ook heen leidt. Iets nieuws op een stevig fundament van vriendschap. Zwermen van vogels die elkaar blijven kruisen. En dit alles wilden ze vieren, samen met de vele mensen die bijdroegen aan dit levende, warme, gezellige, inspirerende web waar alles aan alles raakt. Zoals Jeroen Brouwers zo schoon zei: Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt.

Dat netwerk, die zwermen zichtbaar maken, dat kruisen en inspireren op een gebalde manier ervaren, en de dankbaarheid hiervoor samen beleven, dat is waar dit ritueel iedereen toe uitnodigde.

Een landend moment van stilstaan en reflectie, en dan uitzwermen en connecteren met een veer en een kaartje met een persoonlijke boodschap in de hand, op de tonen van een lied geschreven op maat van deze mensen, deze gelegenheid... Eenvoudig en doeltreffend: het web was meer dan voelbaar. Heerlijk om te begeleiden en te beleven samen met mijn muzikale kompaan in hart en ziel, en super celliste Renke Van Impe ❤️. 

De voorbije jaren maakte ik regelmatig mijn opwachting als dichter en liedjesschrijver bij  Tweeperenboom, een coöperatie van doorbraakarchitecten én een mooie vergaderlocatie op het kerkplein van Winksele. Zowel online als ter plekke. Een van mijn gedichten siert er zelfs een vensterraam! (even verder scrollen en je vindt het)

Voor hun doorbraakrapport 2022 schreef ik twee gedichten, een ervan instant, gebaseerd op input uit een filosofie workshop met kinderen, het andere, DA-T, een dag later, met woorden van het team als bouwstenen. "Ik kreeg er even kippenvel van", was een van de vele dankbare reacties. Missie geslaagd.

Daar zitten ze dan in de afsluitende cirkel, na een intense bootcamp van drie dagen. Voor hen zit ik, een van hun begeleiders, met mijn ukulele (en fijne collega François als gewillige microhouder) De dag voordien vroeg ik hen losse woorden, peilde naar hun ervaring. Nu zing ik het lied dat ik op basis daarvan schreef, speciaal voor hen, 25 jonge managers. Ze beleven de drie dagen even opnieuw, de grappige momenten, de reis naar binnen. En zingen uit volle borst het refrein mee: "I inspire you, you inspire me, to be all we can be". Het denderende applaus en de oprechte emotie van de HR- verantwoordelijke nadien spreken boekdelen. In samenwerking met Beanmachine. 

Bij Tweeperenboom sta ik op het venster. Hoe heerlijk is dat! En intussen is de kerk al helemaal uit de steigers. 

Aanloophuis Poco Loco bestond 20 jaar. Tijd voor een groot feest! Een denkdag in Open Space format, gefaciliteerd door Stien met collega An Van Damme. En op het eind een eigen Poco Loco lied op basis van de woorden van de deelnemers, met als extra zanger de galm van de Gentse kerk waarin we samen kwamen. Om het met de woorden van een van de deelnemers te zeggen: dit is een hit! Er werd alvast lustig meegezongen!

Sibiu, Roemenië. 2019. Een bijeenkomst georganiseerd door de EU, bijgewoond door 600 jongeren en EU functionarissen uit heel Europa, inclusief voormalig Eurocommissaris Marianne Thyssen. Ik mocht de zaal 's morgens opwarmen. Met een korte embodiment oefening om hoofd, hart en buik wakker te maken. (Ja hoor, ook mevrouw Thyssen deed mee) en een shout- along-poem: "We do exist"! Kijk maar, het is gefilmd.