Te midden van snoeihard, godvergeten, diepe kloven, dodelijke haat...
Laat deze 3 minuten en 49 seconden in jou toe. Wuif het niet weg Geef het aandacht Zet je hart open Dans mee
Hoop mee
En misschien
misschien
heelt ergens in jou
een wonde
hoe klein ook
Op 28 oktober kwamen 15 mensen, een jonge filmmaker en ikzelf bijeen om deze clip te maken. Het werd een moment om nooit meer te vergeten. Een dans tussen wondermooie zielen met baby Emilia als tedere verbinder. Onverwacht diep en ontroerend. Een ontmoeting voorbij de woorden... Meer dan de helft van de dansers was anderstalig, kwam onvoorbereid binnen en begreep geen jota van de tekst van het lied. En toch dansten ze.
Als we er nu eens samen zo'n wereld van zouden maken... Eentje waarin we onszelf durven loslaten om te dansen in de armen van de ander. Van dat wat ons bindt. Dat veld dat ons allemaal omarmt.
Zo'n ruimtes creëren. Dat is mijn balsem.